Éche ben certo que non hai ida sen volta. Moitos foron os músicos galegos que chegaron ás Américas á procura de vida, uns poucos chegaron a triunfar (coma Manuel Dopazo na Arxentina, que acadou sona e prestixo social chegando a aparecer en producións cinematogáficas da época), os máis perderonse no esquenzo.
Digo que se perderon no esquenzo os músicos, a súa identidade, mais non así a súa contribución ao espallamento da nosa música. Hoxe en día a música galega está viva en países coma Arxentina, Venezuela, Cuba....
Na América do norte os músicos galegos fixeron corpo cos chegados doutros países Europeos: Antonio Mosquera de Sada emigrou a Nova Iorque coa súa gaita alí formou unha banda con músicos de Irlanda e Escocia coa que editou dous discos ("Juerga Gallega" e "Parranda Gallega"), chegando mesmo a actuar perante do presidente Kennedy.
Esa xente deixou a súa pegada e hoxe estilos musicais coma o Country ou o Bluegrass chegannos de volta e fannos maxinar a Domingos Ferreiro o gaiteiro de Texas interpretando no Saloon o "Oh Susana" namentres Wyatt Earp, Doc Holliday, Billy o neno ou algún da mesma caste bota man ao colt.
Aquí tedes unha mostra do que vos falaba: queda nomeada pelikeira de hoxe e sube a picota sen perder o ritmo nin descoidar o xeito Sierra Hull, nena prodixio do Bluegrass despuntou coa súa mandolina antes case de saber falar. No video toca a guitarra (e cómo toca...) xunto á mandolina de carl berggren nun ensaio. Pelikeira!
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
No hay comentarios:
Publicar un comentario